Het was voor mij zo herkenbaar dat een mooie godin in een gesprek tegen mij zei, ik ga bijna elke dag met tegenzin werken. Met een knoop in mijn maag en een lage energie de dag door, werkend naar het weekend toe, blij met pauzes, leuke collega’s en de klok die de dag snel voorbij laat gaan.

De goede energie begint pas op vrijdag, dan is het de laatste dag en dan weet ik dat ik morgen vrij heb. Even geen werk, leuke dingen doen, genieten en ontspannen. Tot zondag avond dan komt er weer zo een gevoel bij mij op van “sh#t” morgen weer werken.

Ik vertelde mijn eigen verhaal nu zo een acht jaar geleden, ze vulde het verhaal aan met vergelijkbare situaties die ze mee maakte in het dagelijkse bestaan. Het werd bijna zoveel dat het negatieve gal spugen helend ging werken. Tot slot kwam ze tot rust en sprak lachend: “wat doen we onszelf toch aan?”

Toen liet ik even het gesprek stilvallen en keek haar aan.

Heb je het woord “tegenzin” wel eens vanuit je gevoel gelezen? “TEGENZIN” is meer dan een woord. Het is een tegenstrijdig gevoel. Tegen jouw zin iets doen. Je wil iets niet doen.

En natuurlijk moeten we realistisch kijken. Er komen wel eens situaties voor die je dan gewoon zonder zin moet doen. Dat moet ik ook wel eens. Maar het bepaalt niet mijn leven, dat bepaal ik zelf en daar draag ik mijn eigen verantwoordelijkheid over.

Hoe doe jij dat nu dan, vroeg ze? Wat ik doe is niet belangrijk, wat wil jij? Wat voor een leven zou jij echt willen? Waar word jij gelukkig van, diep in je hart, vanuit liefde, gewoon om wie je echt bent, wie wil je zijn?

Ik had verwacht dat ze ging nadenken over de vragen die ik stelde, maar alle antwoorden die ik kreeg waren belemmerde gedachten. Bestaande uit: angst, onzekerheid, te hoog gegrepen, niet voor mij weggelegd, dat kan ik niet, dat weet ik niet, ik ben niet alleen hè, ik heb ook nog een gezin.  Hypotheek, huis, rekeningen, niet voor geleerd, het is nu éénmaal zo, etc.

Aandachtig luisterde ik naar haar bullshit overtuigingen. Wat waren ze goed, ik ging het bijna geloven wat ze zei, omdat ze zo overtuigd was van haar eigen waarheid. Het was net of ze deze antwoorden al jarenlang had geoefend.

Ze keek mij aan met een blik in haar ogen van verdriet en pijn. Maar haar houding was overtuigend en zelfverzekerd.

Zou je dan nu willen nadenken over de vraag die ik je stelde en misschien een antwoord kunnen geven? Verbaasd keek ze mij aan. In alle rust en stilte vroeg ik haar opnieuw: “Wat wil jij?”

Meestal krijg ik dan te horen wat iemand niet meer wil, maar het kwartje was gevallen en een mooie flow kwam vrij, ze vertelde me wat ze allemaal wilde. Heel realistisch, niet zo heel spannend, om haar eigen gelukkig leven te leven. Enthousiast vertelde ze dat ze graag een leuke baan of een eigen bedrijf wilde waar ze energie van kreeg, haar passie weer wilde voelen, financiële vrijheid wilde hebben en niet zozeer moest letten op de centjes en al die benauwende rekeningen. Zelf wat meer vrijheid en wat meer sociale binding met haar gezin, meer energie en tijd om leuke dingen te gaan doen. Ze werd er vrolijk van en lachte.

Wat mooi, ik keek haar aan en vroeg: “Waarom ga je dat dan niet gewoon doen”? Haar antwoord was loepzuiver en zeer helder: “Daarom ben ik natuurlijk naar jou toegekomen”.

“Dat is waar ook, zullen we dan nu maar beginnen?” Ze knikte en zei: “Ik ben er klaar voor!”

Het werd een intensief gesprek, met inzichten, humor en helderheid.