Ilze was al een tijdje niet gelukkig.  Ze zei van wel en dat is prima. Haar werk vond ze niet meer leuk, het kostte veel energie en elke keer als ze ging werken raapte ze alle moed bij elkaar om er die dag maar het beste van te maken.

Haar thuissituatie was ook al niet meer zo romantisch, tenminste zo stel ik mij geen romantiek voor. Tijd voor zichzelf had ze weinig. Maar goed wat wil je als je thuis ook alle ballen moet hooghouden en er van alles van je verwacht wordt. “Iedereen vindt het maar normaal dat ik alles doe; boodschappen, wassen, strijken, koken, poetsen en zorgen dat het maar altijd gezellig is”, zei ze tegen mij. Ook had ze bijna geen tijd voor haar eigen dingen. Ze wilde graag vaker haar moeder bezoeken en tijd hebben voor vriendinnen. “Zo leuk”, zei ze, “zoals je dat vaker in series ziet”. Ik had werkelijk geen idee welke serie ze keek.

Het kwam erop neer dat Ilze een hele andere verwachting had van het leven. Zó had ze zich het niet voorgesteld. Ze wilde van het leven kunnen genieten, leuke dingen doen en balans in haar leven hebben. Ze zocht waardering in haar relatie en ze wilde het graag samen doen.

Ze vertelde mij dat ze vaker met een glaasje wijn in de zon kon wegdromen naar het idealistische en realistische leven, maar ze vertelde ook dat ze vaker in bed lag te piekeren en soms echt geen positieve vooruitzichten meer zag. Hier kwam ik bij haar op het punt dat ze in haar eigen gedachte zichzelf al had overtuigd dat dit het leven was en dat ze het toch niet kon veranderen. Ik keek haar aan en vroeg haar: “Is dat zo”? “Is dat werkelijk jouw waarheid?” “Als ik je goed begrijp leeft volgens jou iedereen hetzelfde leven zoals jij het beleeft en denkt.”

“Nee”, zegt ze. “Anderen hebben het beter.” “Ze hebben een leuke baan, spreken vaker af met vriendinnen en hebben veel quality-time in hun relatie.”

“Wie zijn die anderen dan en wat doen ze dan anders dan jij?”, vroeg ik haar.

 

Ilze ging het gesprek met mij aan en wat er toen allemaal gebeurde…

 

Laatst kreeg ik een mailtje van Ilze. Inmiddels heeft ze ander werk, waar ze al haar passie in kwijt kan en al haar ideeën worden serieus genomen. Haar leven heeft ze veranderd. Doordat ze geen belemmerde gedachten meer heeft en daardoor meer helderheid. En ze inmiddels de juiste keuzes en beslissingen kan maken. Haar relatie is anders geworden nadat ze zelf ook veranderd is. Haar vriend moest wel even wennen aan de nieuwe situatie, maar heeft nu veel meer respect en verbondenheid met haar.

Ze stuurde mij een foto, waarop ze proostte met vrienden en stond te lachen.

Geen idee waarom ze proostte.

Herken jij je ook een beetje in het verhaal van Ilze?

Groetjes Maurice