De grootste fout die mensen goed bedoeld maken is roepen als cliché:

“Jij moet jezelf accepteren zoals je bent”.

Ik hoor het echt steeds vaker. Ik begrijp wel wat ze bedoelen, maar deze zin kan door conditionering, omdat iedereen het zegt “dus” het zou wel waar zijn, zo’n negatieve invloed hebben op mensen die niet lekker in hun vel zitten dat ze dit echt verkeerd opvatten. Weet alsjeblieft wat je zegt als jij dit ook roept.

“Jij moet jezelf accepteren zoals je bent”. Helder toch?

Zit je daar ontevreden op de bank, met een knoop in je maag, ‘uitgekeken’ op je werk, niet meer gelukkig, in je relatie voel je geen liefde meer en je weet niet zo goed wat je moet, maar je weet wel dat je ‘dit’niet wilt.

Kun jij je een beetje in deze situatie verplaatsen? Misschien heb je het zelf wel meegemaakt of zit je er nu middenin. Jouw lieve vrienden of familie komen je steunen met een appeltaartje en zeggen: “Jij moet jezelf accepteren zoals je bent”.Wees eens eerlijk, dan zak je toch echt door de grond. Accepteren zoals ik nu ben? Als ze dit tegen mij zouden zeggen in dezelfde situatie zou ik met je mee gaan huilen op de bank. Ik zou dan ook geen appeltaart lusten.

Maar wat moet je dan wel?

Je moet jezelf accepteren zoals het nu is en tegelijkertijd bewust worden dat dit de basis is om dingen te kunnen gaan veranderen. Het hoort bij de eerste stap die je moet zetten om dingen te kunnen veranderen. Zie het zo, als jij jezelf niet accepteert, ben je dus 24 uur per dag, met iemand bij wie je niet wilt zijn of die je niet aardig vindt.  Nou dat is ‘lekker’ koffiedrinken.

Je hoeft je huidige gevoelens en situatie niet te accepteren en maar gewoon verder gaan, maar je moet stoppen met dan innerlijk gevecht en alle weerstand die je jezelf geeft. Door dit van jezelf te accepteren, vind je rust en kun je helderheid creëren. In wat jij echt wilt en naar de situatie toewerken waar jij zo naar verlangt.

Uit vele onderzoeken blijkt, dat je pas aan negatieve emoties kunt gaan werken als je ze toe laat. Niet accepteren helpt je ook niet verder, toch? Je accepteert dat het niet langer zo kan blijven en je accepteert dat jij ook recht op geluk hebt.

Als je die eerste stap durft te zetten, kun je ook de tweede stap zetten…de rest volgt vanzelf…

Ben jij klaar voor de tweede stap?

Groetjes,

Maurice