Als je terugkijkt op je verleden, dan moet het nu ‘later’ zijn. We hebben ons ontwikkeld en zijn gegroeid tot degene die we nu zijn.

Op school werd er geen aandacht besteed aan hoe het leven verder zou gaan na de schooltijd. Over wie je bent en wie je wilt zijn. Echte levenslessen leerden we er niet. We moesten naar school om iets te leren, om iemand te worden, om iemand te zijn.

Maar wie?

Een baan of werk, dat hoort bij het ‘latere’ leven. Trouwen, kinderen, een huis en een hypotheek en het hele zooitje is compleet. Geluk lijkt heel normaal, alleen kennen we het gevoel niet goed dat erbij hoort. We creëren iets en hebben de weg wel gevonden. Door vallen en opstaan, door pijn en verdriet, door teleurstelling en té hoge verwachtingen.

We hebben door de jaren heen geleerd ons aan te passen aan én voor de ander, want we willen ook aandacht en gezien worden, we willen er ook bij horen, toch?

Het leven is mooi. Zeker als je weet hoe je het spel kunt spelen. Je wordt er steeds beter in.

Gelukkig is iedereen wel eens onzeker. Oók de mensen die roepen ‘dat ze heel zeker zijn’.  Zij hebben dit zinnetje nodig om zichzelf te overtuigen dat ze niet onzeker willen zijn. Anders is het zinnetje: ‘ik ben heel zeker van mezelf’ ook overbodig.

Onze gedachten maken ons vaker gek. We liggen in bed te piekeren over de gekste dingen. Hierdoor krijgen we te weinig slaap en dat heeft weer gevolgen voor de dag erna. Voor je het weet worden een aantal dagen slecht slapen weken. Een gedachte is nog niet de werkelijkheid, maar wij gedragen ons of het wel de werkelijkheid is én we gaan het zelf geloven. Dit kost ons, vaak onbewust, veel energie. Maar goed, er zullen vast andere tijden komen en wat moet je anders?

Elke morgen staan we op, hebben vrijwel dezelfde rituelen en doen de dingen die men van ons verwacht. Het is niet altijd leuk en soms word je er verdrietig van en denk je: ‘Is dit nu echt later?’ ‘Had ik het mij zo voorgesteld?’Heeft iemand wel eens aan jou de vraag gesteld: ‘Had jij dit van het leven verwacht toen je nog jong was?’ Vragen zoals: ‘Wat wil ‘jij’ echt?’ ‘Hoe ziet jouw leven er in jouw dromen realistisch uit?’ ‘Waar word je blij van?’

Vragen waar je nooit over hebt nagedacht, gewoon omdat ze niet gesteld werden.

Waarschijnlijk heb je het allemaal op eigen kracht gedaan, met hulp van goedbedoelde adviezen van ouders of lieve vrienden. Die jou ook in slechtere tijden steunden en die je adviseerden hoe zij het zouden doen in jouw geval, erg lief, toch?

Toch zou het mooi zijn als het onderwijs hier aandacht aan zou besteden. Een stukje persoonlijke ontwikkeling, de valkuilen van het leven, wat er van je verwacht wordt en hoe te handelen. Miljoenen mensen zijn je voorgegaan. Iedereen heeft hoogte- en dieptepunten. Dagelijks scheiden er stellen die ooit zo verliefd op elkaar waren. Dagelijks zijn er mensen die het lastig vinden om voor zichzelf te kiezen. Dagelijks raken mensen uitgeput, waarvan vaak gezegd wordt dat ze tegen een burn-out aan lopen. Allemaal dingen die je vroeger niet wist en waarvan je nu, ‘later’ de problemen ondervindt.

Herken je dat?

Ben jij ook de persoon die vroeger op school wel wat levenslessen had kunnen gebruiken om nú beter met situaties te kunnen omgaan? Om meer inzicht te krijgen in waarom je doet wat je doet? Je beter was voorbereid op hoe met bepaalde situaties om te gaan? Hoe je meer helderheid en duidelijkheid kunt krijgen en rust in je hoofd, zodat je het overzicht weer terugkrijgt?

Groetjes Maurice Sijstermans